Ruch Szensztacki
W naszej Misji istnieje 12 kręgów „Pielgrzymującego Sanktuarium”, w których Matka Boża odwiedza rodziny i osoby samotne w obrazie Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Powstały one dzięki inicjatywie grupy osób pod kierownictwem Siostry Damiany Czogała z Schönstatt/ Vallendar.
Pielgrzymowanie Matki Bożej jest inicjatywą apostolską międzynarodowego Ruchu Szensztackiego. Matka Boża, czczona jako Trzykroć Przedziwna Matka i Zwycięska Królowa z Szensztatu, odwiedza co miesiąc rodziny i jednoczy osoby należące do danego kręgu. Goszcząc w każdym domu 3-4 dni, zachęca je do pogłębienia wspólnoty rodzinnej przez spotkanie na wspólnym posiłku, rozmowie i modlitwie.
Członkowie kręgów z naszej parafii spotykają się raz w miesiącu na wspólnej Eucharystii w kościele św. Józefa, HH-Altona. Spotkania odbywają się w każdą trzecią środę miesiąca:
- o godz. 18.00 modlitwa różańcowa w kościele św. Józefa,
- o godz. 19.00 msza św. w intencji członków kręgów,
- o godz. 19.40 spotkanie modlitewne w kościele lub na sali parafialnej.
Członkowie Ruchu Szensztackiego biorą chętnie udział w spotkaniach formacyjnych, a także w pielgrzymkach organizowanych do Sanktuariów Maryjnych:
■ W Roku Jubileuszowym 100-lecia Schönstatt rodziny szensztackie z naszej Misji uczestniczyły w pielgrzymce na Jasną Górę (29-30.03.2014 r.).
■ W Jubileuszowym roku Ruchu Szensztackiego, w lipcu 2014 r. rodziny pielgrzymowały do Schönstatt, gdzie w prasanktuarium – w małej kapliczce św. Michała Archanioła - 4 osoby z naszej Misji zawarły przymierze miłości z Maryją.
■ "Wielkopostnym Wędrowaniem" została nazwana pielgrzymka Ruchu Szensztackiego na Górę św. Anny i do Częstochowy (13-15.03.2015 r.).
■ W dniach 9-11 października 2015 r. rodziny Ruchu Szensztackiego brały udział w pielgrzymce autokarowej do Schönstatt.
■ W dniach 4-8 marca 2016 r. rodziny szensztackie z naszej Misji brały udział w Dniu Skupienia Rodzin Szensztackich z całej Polski, połączony z nocnym czuwaniem w kaplicy cudownego obrazu na Jasnej Górze.
■ W połowie października 2016 r. odbył się w naszej Misji Dzień Skupienia Ruchu Rodzin Szensztackich, który prowadziła s. Elwira Kędzie z Schönstatt.
■ W środę 18 stycznia 2017 r. odbyło się w Misji spotkanie opłatkowe Ruchu Rodzin Szensztackich.
■ W dniach 6-8 października 2017 r. rodziny Ruchu Szensztackiego brały udział w pielgrzymce do Schönstatt.
■ Dnia 17 stycznia 2018 r. odbyło się w Misji spotkanie opłatkowe Ruchu Rodzin Szensztackich.
■ W Roku Ojca Kentenicha rodziny szensztackie z naszej Misji uczestniczyły w pielgrzymce do Schönstatt (27-28.04.2018 r.). Zobacz: https://pmk-hamburg.de/aktualnosci/kronika/23-kronika-wydarzen-2018/2127-bylismywschonstatt
■ W sobotę 15 września 2018 r. miał miejsce Dzień Modlitw rodzin szensztackich. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/aktualnosci/kronika/23-kronika-wydarzen-2018/2106-modlitwyrodzinszensztackich
■ W środę 16 stycznia 2019 r. odbyło się w Misji tradycyjne już spotkanie opłatkowe Ruchu Rodzin Szensztackich. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/2162-spotkanieoplatkowerodzinszensztackich
■ Dnia 27 kwietnia 2019 r. rodziny szensztackie uczestniczyły w Dniu Przymierza w Schönstatt. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/2329-dzien-przymierza-w-sch-nstatt
■ W styczniu 2020 r. odbyło się w Misji spotkanie opłatkowe Ruchu Rodzin Szensztackich. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/111-kronika-wydarzen-2020/2491-spotkanie-oplatkowe-rodzin-szensztackich
■ Marzec 2022 - nowa Siostra w Schönstatt odpowiedzialna za Polonie. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/117-kronika-wydarzen-2022/2914-nowa-siostra-w-schoenstatt-odpowiedzialna-za-polonie
■ Dnia 30 kwietnia 2022 r. rodziny szensztackie uczestniczyły w Dniu Przymierza w Schönstatt. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/117-kronika-wydarzen-2022/2953-dzien-przymierza-w-schoenstatt
■ Dnia 28 października 2023 r. s. Antonia z Schönstatt prowadzi u nas Dzień Skupienia. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/120-kronika-wydarzen-2023/3301-wizyta-s-antonii-z-schoenstatt
■ Dnia 17 stycznia 2024 r. odbył się w Misji opłatek dla członków Rodzin. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/125-kronika-wydarzen-2024/3362-spotkanie-poswiateczne-ruchu-szensztackiego.
■ Dnia 27 kwietnia 2024 r. rodziny szensztackie uczestniczyły w Dniu Przymierza w Schönstatt. Zobacz: https://pmk-hamburg.de/administrator/index.php?option=com_content&view=article&layout=edit&id=3437
Informacje o Ruchu można uzyskać u ks. Sławomira Chabiora.
Czym jest Szensztat?
Na początku naszego stulecia, na tle palących zagadnień kościelnych i politycznych, 18 października 1914 roku powstaje Ruch Szensztacki, jako duchowa wspólnota wewnątrz Kościoła katolickiego. Jego Założyciel i duchowy ojciec – Józef Kentenich (1885 – 1968) potrafił wydobyć na światło dzienne wartość człowieka i ukazać ją innym. W jego pracy kapłana i pedagoga, idea nowego człowieka w nowej wspólnocie przybierała coraz wyraźniejsze kształty. Dziś w Ruchu Szensztackim istnieje ponad dwadzieścia różnych wspólnot: młodzież i dorośli, kobiety i mężczyźni, żyjący samotnie i rodziny, kapłani i świeccy. Wspólna duchowość, przymierze miłości z Maryją a także tzw. sanktuarium, które jako kopię Prasanktuarium – kaplicę z Szensztatu, można dziś znaleźć w ponad 180 miejscach na wszystkich kontynentach – jednoczą i łączą różne wspólnoty i narodowości Ruchu Szensztackiego. We współdziałaniu Boga i człowieka zachodzi rozwój ludzkiej osobowości. Przeżywamy sami: Bóg jest pośrodku, we mnie, w moim i naszym wspólnym środowisku życia. To połączenie nieba z ziemią, kroczenie wspólną drogą, nazywamy przymierzem miłości. Szczególne miejsce w tej rzeczywistości zajmuje Niewiasta, w której Bóg zamieszkał w sposób szczególny – Maryja. Chcemy poważnie i dosłownie traktować naszą odpowiedzialność człowieka i chrześcijanina. Chrześcijańskie zabarwienie człowieka, społeczeństwa, kultury i świata pracy nie jest już dzisiaj zapewnione przez ciasne struktury i ogólnie obowiązujące normy, lecz przez samodzielne, wolne i silne osobowości, które w przymierzu z Bogiem, czerpiąc siły z naszego sanktuarium i we wzajemnej łączności kształtują swoje życie i świat według chrześcijańskich wartości.
Sanktuarium - kolebka Ruchu Szensztackiego
Centrum i kolebką Dzieła Szensztackiego jest sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Szensztat (niem.: Schönstatt), koło Koblencji nad Renem. Jest to mała kapliczka zajmująca niewiele metrów kwadratowych powierzchni. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą już z początku XIV wieku. Poświęcona św. Michałowi była pierwotnie kaplicą cmentarną starego klasztoru. Dwukrotnie, w 1633 i 1812 roku ulegała zburzeniu, lecz za każdym razem wznoszono ją na nowo. W czerwcu 1914 roku zaopiekowała się nią Kongregacja Mariańska z pallotyńskiego gimnazjum w Szensztat. Dla odróżnienia tego sanktuarium od licznych innych, filialnych sanktuariów szensztackich znajdujących się na całym świecie nazywane jest ono przez członków Rodziny Szensztackiej „prasanktuarium”.
Wnętrze sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej, Zwycięskiej Pani i Królowej. W takiej scenerii padły 18 października 1914 roku słowa, które dzisiaj nazywane są aktem założycielskim Dzieła Szensztackiego: „Nie to, co wielkie i większe, ale właśnie to, co największe powinno stać się przedmiotem naszych ambitnych starań (…). Czy nie byłoby możliwe, aby ta mała kapliczka naszej Kongregacji stała się dla nas Taborem, na którym objawiałaby się chwała Maryi? Bez wątpienia trudno byłoby nam dokonać bardziej apostolskiego czynu, pozostawić potomnym kosztowniejsze dziedzictwo niż to, że spowodujemy, iż nasza Pani i Orędowniczka umiłuje to miejsce w szczególny sposób i tu ustawi swój tron, stąd obdarowywała będzie swoimi łaskami, tu czyniła będzie cuda i rozdawała łaski”.
Maryja - nasza Matka
Maryja czczona jest w sanktuariach szensztackich jako Matka Trzykroć Przedziwna (Mater Ter Admirabilis – w skrócie MTA). Tytuł ten Rodzina Szensztacka przejęła od Kongregacji Mariańskiej, która w XVI w. rozrosła się i prężnie działała w Ingolstadt nad Dunajem. Sam obraz jest kopią XIX – wiecznego malowidła włoskiego artysty Crosio i w sanktuarium pojawił się w 1915 roku. Mimo, iż nie można mu przypisać wielkich walorów artystycznych, to jednak dla Rodziny Szensztackiej stanowi cenny skarb poprzez wiążące się z nim historyczne wydarzenia i religijne uczucia.
Ojciec Założyciel
Założycielem Dzieła Szensztackiego jest ojciec Józef Kentenich. Urodził się 16 listopada 1885 roku w Gymnich koło Kolonii. 8 lipca 1910 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Tworzenie Dzieła rozpoczął tuż po tym, jak jesienią 1912 roku mianowano go ojcem duchownym w gimnazjum w Szensztacie. W trakcie prześladowań Ruchu ze strony dyktatury narodowo – socjalistycznej został 20 stycznia 1941 roku aresztowany, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po drugiej wojnie światowej odbył kilka podróży do Afryki, Ameryki Południowej i Północnej zakładając tam i umacniając Ruch Szensztacki. Od 1951 do 1965 roku posłuszny wskazaniom kościelnego autorytetu przebywał w Milwaukee (USA). 15 września 1968 roku, w święto Matki Bożej Bolesnej, bezpośrednio po odprawieniu Mszy św. wezwany został przez Boga do wieczności. Do końca swojego ziemskiego życia wypełniał niestrudzenie zadania Założyciela. Swoim słowem głosił przede wszystkim orędzie o Bogu, który jest miłosiernym Ojcem i wskazywał wszystkim wspaniały wzór Maryi, Matki i Wychowawczyni „nowego człowieka w nowej społeczności”.
Duchowość Ruchu
Ojciec Józef Kentenich jako założyciel przekazał swemu Dziełu oryginalną, bogatą duchowość mającą swoje źródło w jego charyzmacie. Pragnie ona pomóc współczesnemu chrześcijaninowi żyć w zlaicyzowanym świecie według zasad Ewangelii i być w nim aktywnym misjonarzem.
Maryja...
Dziewica Maryja była dla ojca Kentenich najdoskonalszym uosobieniem „nowego człowieka”, „nowego stworzenia”, do którego zmierza dzieło zbawcze Chrystusa. Dlatego jako inspirator i wychowawca swoich szensztackich wspólnot kładł on silny nacisk na możliwie głębokie i całościowe zrozumienie miejsca i posłannictwa Matki Bożej w dziele Jej Syna. Postać Maryi stała się wzorem dla miłej Bogu postawy człowieka. Maryja w duchowości szensztackiej jest Matką i Wychowawczynią. Sam ojciec Kentenich nie pragnął niczego innego, jak tylko być narzędziem w Jej ręku.
Przymierze...
Dzieło Szensztackiej swój oryginalny charakter zawdzięcza przymierzu miłości. Przez przymierze
miłości Założyciela i generacji założycielskiej całe Dzieło przyjęło szczególną relację do Matki Bożej. Każdy członek Ruchu czyni przymierze zawarte z Matką Trzykroć Przedziwną normą i formą swojego życia. Tym samym wstępuje on do szkoły, która ma pomóc stać się osobą w najwyższym stopniu zdolną do współdziałania w realizowaniu historiozbawczego przymierza pomiędzy Bogiem a stworzeniem dokonywanego przez Chrystusa. Ta ścisła więź z Maryją prowadzi do zdobycia maryjnej postawy, co oznacza świadomą i dobrowolną decyzję człowieka na życie w przymierzu z Bogiem, całkowite postawienie się do Jego dyspozycji. Dla tej opartej na przymierzu pobożności ojciec Kentenich wyznaczył następującą linię przewodnia: w przymierzu miłości z Matką Bożą zmierzamy ku Jezusowi Chrystusowi, a przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym – ku Ojcu. (do Domu Ojca)
Narzędzie...
Na podstawie własnej historii, posiadającej niepozorny początek i przeplatanej licznymi doświadczeniami, Rodzina Szensztacką uważa się za szczególne dzieło Bożej Opatrzności. W świetle tego płynącego z wiary przekonania może się więc czuć owocem nie tylko czysto ludzkich planów i działań, ale wprost narzędziem Matki Bożej, a wreszcie Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Pielęgnowana jest w niej świadomość tego, że Szensztat jest niczym innym jak całkowicie zależnym od Boga i Jego łaski instrumentem. Tym też pragnie pozostać. Uważne wsłuchiwanie się w głos Bożej Opatrzności, jak i stała gotowość służenia Bogu w realizacji Jego zamiarów – to filary tej specyficznej, szensztackiej pobożności narzędzia.
Codzienność...
Praktyka urzeczywistniania przymierza miłości w życiu codziennym, która posiada mocno wychowawczy charakter, doprowadziła do wykrystalizowania się szensztackiej nauki o ideale świętości dnia codziennego. Jest ona forma pobożności znamienną dla ludzi świeckich. Ma prowadzić chrześcijan do kształtowania życia rodzinnego, społecznego i zawodowego w duchu posłannictwa Nowego Testamentu. Celem jej jest ustawiczne uświęcanie świata we wszystkich płaszczyznach. Idea świętości w życiu codziennym odegrała fundamentalną rolę przy powstawaniu szensztackich instytutów świeckich.
Wielkoduszność...
Z życia w przymierzu miłości z Maryją wypływa postawa wielkoduszności. Aby ją osiągnąć i zagwarantować, ojciec Kentenich zalecał stosowanie w wychowaniu następującej zasady: zobowiązań (opartych na regułach) tyle tylko, ile to konieczne; wolności (opartej na miłości) i pielęgnacji ducha (gwarantującej maksimum miłości) tak dużo, jak to tylko możliwe. Ta podstawowa zasada znajduje swój wyraz w akcie kontraktu i poświęcenia, który w szensztackich instytutach świeckich zajmuje miejsce ślubów zawieranych we wspólnotach zakonnych. Jak już wskazuje na to sama nazwa, kontrakt ogranicza się do opartej na prawie naturalnym umowy między daną osobą a wspólnotą. Dopiero w poświęceniu się Trzykroć Przedziwnej Matce,
Pani i Królowej z Szensztatu nabiera on charakteru religijnego i wyniesiony zostaje do aktu totalnego ofiarowania się Bogu. To bezgraniczne oddanie w miłości jest więc cechą wspólną ślubów i kontraktu. Różnica zaczyna się dopiero w pojmowaniu wypływającego z nich obciążenia sumienia. Forma kontraktu zrzeka się zabezpieczenia przez możliwość obarczania grzechem ciężkim, a w zamian wybiera drogę intensywnego urobienia duchowego poprzez wychowanie. W instytutach i związkach Dzieła Szensztackiego zadanie tej pielęgnacji ducha spada w głównej mierze na wspólnoty kursowe. One to, na drodze swobodnej inicjatywy, nadają kształt wszelkim dążeniom ascetycznym. Punktem wyjścia dla tej pracy jest ideał, jaki każda z tych wspólnot odnajduje poprzez rozważanie swojej historii, danych jej przez Boga darów oraz własnych zamierzeń i planów.
Rodzinność...
Podstawowe złożenia teologii głoszą, że łaska, aby móc udoskonalać naturę, powinna do niej nawiązywać i na niej bazować. W myśl tych założeń wszystkie wspólnoty Dzieła Szensztackiego dążą na tyle, na ile tylko to możliwe, do przyjęcia formy naturalnej rodziny. Dzięki tym staraniom „lud Boży” staje się „Bożą rodziną”. Wiedząc o tym, tym łatwiej jest zrozumieć sens tak bardzo w Szensztacie pielęgnowanego związania z sanktuarium Matki Trzykroć Przedziwnej. W nim członek Ruchu odnajduje miejsce swoich duchowych narodzin, ojczyznę i centralne, najważniejsze miejsce Rodziny Szensztackiej. Zachowaniu ducha rodzinności wewnątrz Dzieła Szensztackiego sprzyja ponadto fakt, że wszystkie wspólnoty widzą w swoim Założycielu danego im od Boga duchowego ojca. W jego osobie i działaniu znajdują odbicie Ojca Niebieskiego, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi (Ef 3, 15). Silna więź z Założycielem, widzianym przede wszystkim w roli ojca rodziny, jest dla członków Ruchu drogą prowadzącą do odnalezienia i głębszego przeżycia żywej obecności Boga Ojca. Ma to szczególne znaczenie dla naszych czasów, w których Bóg jako Ojciec odbierany jest co raz rzadziej, a samo zagadnienie ojcostwa urasta do problemu pierwszej rangi. Tym samym następuje powrót do klasycznego ukierunkowania życia chrześcijańskiego, którego celem jest – z Chrystusem, w Duchu Świętym – Ojciec.
(zródło: www.szensztat.pl)
