Triduum Paschalne w naszej Misji

Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego to szczyt całego roku liturgicznego. Rozpoczyna się Mszą „Wieczerzy Pańskiej” w Wielki Czwartek.

Podczas tej Najświętszej Ofiary wspominamy wydarzenia z Wieczernika –  ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa. Mówią o tym czytania z Księgi Wyjścia (12,1-8.11-14), z Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian (11,23-26) i z Ewangelii według św. Jana (13,1-15). W tym wyjątkowym w swej wymowie dniu parafianie złożyli kapłanom serdeczne podziękowanie za posługę sakramentalną w naszej wspólnocie parafialnej i obdarowali ich kwiatami. W czasie liturgii odbyła się też doniosła ceremonia wprowadzenia w posługę „nadzwyczajnego szafarza Komunii św.” trzech naszych parafian – p. Piotra Witta, p. Rafała Sienkiewicza i p. Mariusza Formelli. Będą oni pomagać w rozdawaniu Komunii św. i zaniosą ją do chorych, gdy zajdzie taka potrzeba. Tegoroczna liturgia Wielkiego Czwartku miała piękną oprawę muzyczną, co przyczyniło się do wyjątkowego przeżycia religijnego. Liturgię uświetnił swym występem chór parafialny pod batutą p. Tomasza Harkota.

Na zakończenie uroczystości w tym dniu Ciało Chrystusa zostaje przeniesione w miejsce zwane „ciemnicą”. Tam do późnych godzin wieczornych wierni modlą się i wspominają Jezusa samotną modlitwę w Ogrójcu, zdradzieckie pojmanie i pierwsze przesłuchania. Tabernakulum jest opróżnione i otwarte, gaśnie wieczna lampka, a ołtarz, przy którym sprawowano Najświętszą Ofiarę, stoi obnażony i pusty. Wchodzimy w czas Bożej męki...

W Wielki Piątek

nie sprawuje się Eucharystii. W kościołach trwa spowiedź, adoruje się Pana Jezusa w ciemnicy, odbywają się nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Późnym popołudniem rozpoczynają się najważniejsze obrzędy tego dnia – Liturgia Męki Pańskiej. Składa się ona z trzech części: Liturgii Słowa, adoracji Krzyża i obrzędów Komunii.

Wszystko zaczyna się nietypowo. Ministranci i kapłani wychodzą w ciszy do ołtarza. Nie poprzedza ich dzwonek, nie śpiewa się żadnej pieśni. Przed ołtarzem kapłan pada na twarz. Wszyscy obecni w kościele klękają. Wobec zbawczej śmierci Jezusa wszelkie słowa są nieodpowiednie. Centralnym punktem w tym dniu jest adoracja krzyża. Kapłan odsłania krzyż, śpiewając: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. Wierni podchodzą w skupieniu, aby ucałować krzyż. Bo „na drzewie rajskim śmierć wzięła początek, na drzewie krzyża powstało nowe życie, a szatan, który na drzewie zwyciężył, na drzewie również został pokonany przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana”.

Wielkopiątkową liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do miejsca, zwanego Bożym Grobem. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym spowito doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja. Boży Grób został wykonany w tym roku przez ks. Roberta i p. Rafała Sienkiewicza.

Wielka Sobota - Wigilia Paschalna

Wielka Sobota jest dniem nadziei i modlitewnego oczekiwania na Zmartwychwstanie spoczywającego w grobie Pana. W tym dniu, zwykle przedpołudniem, wierni udają się do kościołów, aby poświęcić pokarmy przeznaczone na stół wielkanocny. Odmawia się modlitwy, błogosławi złożone pokarmy i kropi je święconą wodą. Obrzędu błogosławienia pokarmów w różnych dzielnicach Hamburga dokonywali w tym roku nasi kapłani oraz diakoni - ks. dk. Michał Laskowski i ks. dk. Piotr Brud.

Liturgia Wigilii Paschalnej nie jest typową Mszą, gdyż oprócz Liturgii Słowa i Liturgii Eucharystycznej składa się z Liturgii Światła i Liturgii Chrzcielnej. Rozpoczyna się przed kościołem. Do rozpalonego ogniska podchodzą kapłani i służba liturgiczna. Tu następuje poświęcenie ognia, a potem prowadzący kreśli na paschale znak krzyża, litery Alfa i Omega oraz na polach między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku, umieszcza też pięć symbolicznych gwoździ w formie krzyża. Bo „Chrystus wczoraj i dziś, Początek i Koniec, Alfa i Omega. Do niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków”.

Z zapalonym paschałem procesja wchodzi do nieoświetlonego kościoła. A gdy kapłan po dojściu do ołtarza trzeci raz pokazuje światło Chrystusa, zapalają się wszystkie światła. Symbolikę światła wyjaśnia śpiewane orędzie wielkanocne. „Weselcie się już zastępy aniołów w niebie (...) Raduj się Ziemio opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla Wieków poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywał (...) Tej nocy Chrystus, skruszywszy więzy śmierci jako zwycięzca wyszedł z otchłani (...) O, jak niepojęta jest Twoja miłość; aby wykupić niewolnika, wydałeś Swego Syna (...)”.

Liturgia Słowa jest wyjątkowo rozbudowana i pokazuje całą historię Zbawienia: od początku świata, poprzez wyprowadzenie narodu wybranego z Egiptu, aż do czasu, gdy Jednorodzony Boży Syn stał się Barankiem, by zbawić grzechy świata.

Z zapalonymi świecami w ręku wierni wyrzekają się grzechu, wszystkiego, co prowadzi do zła, i szatana, głównego sprawcy grzechu, a następnie wyznają wiarę w Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jako święci i umiłowani przez Boga przystępujemy do Liturgii Eucharystycznej. Ten, który z miłości do człowieka ofiarował się w zbawczej ofierze, który powstał z martwych i dał udział w swojej łasce przez chrzest, karmi swoim Ciałem i Krwią. Jego Ciało i Krew są pokarmem na życie wieczne. Liturgię Wigilii Paschalnej kończy uroczyste błogosławieństwo i słowa rozesłania z radosną aklamacją Alleluja.