„Przed tak wielkim Sakramentem…”. Uroczystość Bożego Ciała

Pośród duchowych dróg na których spotykamy Boga, doświadczając Jego nieskończonej troski i miłości do człowieka, szczególne i wyjątkowe miejsce zajmuje Najświętsza Ofiara – sakrament Eucharystii. To w Nim uczestniczymy – we wspólnocie Ludu Bożego, w Kościele i poprzez Kościół – już tu na ziemi w życiu samego Boga, które w pełni objawi się nam wtedy, gdy zakończymy nasze ziemskie pielgrzymowanie, przekroczymy granice czasu i doczesności. On, którego wielkości i wszechmocy nieskończonego majestatu, przed którym „klękają sami aniołowie, archaniołowie” i święci, którego miłości niewyczerpanej i nieskończonej nie jesteśmy w stanie pojąć, przychodzi do nas w postawie pełnej uniżenia i pokory. W małej śnieżnobiałej Hostii spoczywającej w dłoniach kapłana. Daje nam samego Siebie, swoje Ciało i Krew jako pokaram, największy Dar swojej Miłości, na zawiłe i trudne, ale też radosne i pełne szczęścia ścieżki naszego niezwykłego w swej zwykłości i prostocie życia, na codzienne pielgrzymowanie do „domu Ojca”. Zapewniając, iż „pozostanie z nami po wszystkie dni, aż do skończenia świata”, pragnie, abyśmy przyjmując Go do swojego serca, obficie czerpali z tego niewyczerpanego źródła Bożej Dobroci i Miłości.

Już od wieków w liturgii Kościoła na przełomie maja i czerwca, w czwartek po uroczystości Trójcy Przenajświętszej, obchodzimy uroczystość Bożego Ciała – Najświętszego Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa. Kościół w tym wyjątkowym, pełnym wspólnotowej radości i podniosłym w swej wymowie duchowej dniu, zaprasza nas – swoje dzieci – do szczególnej wdzięczności Bogu za dar sakramentu Eucharystii, za dar niepojętej obecności samego Chrystusa wśród nas. Bliskości kochającego Boga nieustannie przychodzącego do człowieka, pochylającego się nad jego nędzą i grzechem, ukrytego w świętych Postaciach Eucharystycznych. W chlebie i winie, które na słowa kapłana, jak niegdyś w wieczerniku na słowa Jego samego: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje...”. „Bierzcie i pijcie, to jest Krew moja nowego i wiecznego przymierza…”. „To czyńcie na moją pamiątkę…”, stają się prawdziwie Ciałem i Krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa. Cud ten dokonuje się od samego początku, niemalże w każdej chwili, na ołtarzach całego świata. Zarówno w wielkich, zdumiewających swym majestatem katedrach wielkich miast, jak i w małych, urzekających swą prostotą i harmonijnym pięknem wiejskich kościółkach. Cud Eucharystii świadczy o tym, że Bóg żyje, On jest i być nie przestanie. Patrzy na nas swym pełnym troskliwej miłości wzrokiem, pragnąc, abyśmy czerpiąc obfite łaski z Chrystusowego ołtarza, nigdy nie oddalali się od tego niewyczerpanego źródła życia i miłości – źródła życia wiecznego. Stąd też, w uroczystość Bożego Ciała wychodzimy wraz z Chrystusem Eucharystycznym na ulice, drogi i dróżki naszym miast, miasteczek i miejscowości. Pragniemy pokazać Mu naszą zwykłą codzienność – rodziny, domy i miejsca pracy i odpoczynku. Niesiemy Go w pięknych, pozłacanych, bogato zdobionych monstrancjach, w wypełnionych niewypowiedzianą radością i szczęściem, odświętnie przyozdobionych sercach ludzkich. W kolorowych i zdumiewających swą duchową i liturgiczną wymową, pełnych skupienia, modlitwy i radosnego śpiewu procesjach Eucharystycznych. Ukazujemy, tak często dziś zagubionemu w swych wyborach, pełnemu nienazwanej tęsknoty za czymś lub za Kimś… człowiekowi, pogubionemu w swych dążeniach światu, miłującego aż po Największą Ofiarę – Ofiarę krzyża i wzywającego do nawrócenia, do powrotu do siebie Boga, Jezusa Chrystusa.

We wspólnocie naszej Misji w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zgromadzeni bardzo licznie w kościele św. Józefa na Altonie, sprawowaliśmy o godzinie 10:30 i 19:00 Przenajświętszą Ofiarę. Uroczyste Msze św. były dla nas czasem głębokiej, wspólnotowej modlitwy. Płynącej z głębi serc wdzięczności Dobremu Bogu za Jego obecność, za istnienie Polskiej Misji Katolickiej w Hamburgu, możliwość codziennego uczestnictwa we Mszy św. sprawowanej w języku polskim oraz wszelkie udzielane nam z Jego hojności i dobroci łaski. Główne uroczystości związane z Bożym Ciałem – ze względu na to, iż  święto to nie jest tu dniem wolnym od pracy – odbyły się w sobotę 6 czerwca. O godzinie 16:00, wraz z niemiecką parafią stanęliśmy przed ołtarzem Chrystusowym sprawując sakrament Eucharystii, pochylając się w postawie ogromnej pokory przed Bogiem przychodzącym do nas w swoim Ciele i w swojej Krwi. Po skończonej Mszy św. wyruszyliśmy wraz z Chrystusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie Ołtarza w procesji z kościoła św. Józefa do kościoła św. Teresy na Altonie. Przemierzając drogi naszej parafii w radosnym skupieniu modlitewnym, ze śpiewem na ustach nieśliśmy Boga drugiemu człowiekowi. Dając świadectwo naszej wiary, chcieliśmy poruszyć – często obojętne, dalekie od Boga, wystygłe już – serca spotykanych ludzi, poruszyć ich sumienia i uwrażliwić je na sprawy Boże. Pokazać, jak bardzo Chrystus kocha każdego człowieka. Wiedząc o tym, że tu na ziemi dokonuje się niekiedy bezwzględna walka o nasze zbawienie, z troskliwą miłością pragnie naszego szczerego i głębokiego nawrócenia, powrotu do Jego miłości. Po zakończonej procesji, w kościele św. Teresy odśpiewaliśmy radosne „Te Deum”, dziękując Dobremu Bogu za to, że mogliśmy razem z Nim, i we Wspólnocie świętować tą jakże wielką Tajemnicę Jego miłości i obecności wśród nas. Następnie udaliśmy się do ogrodu parafialnego, gdzie był czas na wspólny odpoczynek. Gdzie, ciesząc się piękną wiosenną pogodą, przy wspólnym grillu, w miłej, radosnej i pełnej Bożego błogosławieństwa atmosferze spędziliśmy sobotnie popołudnie.

Ks. Arkadiusz Liberski