Rekolekcje wspólnotowe dla małżeństw Domowego Kościoła
Rekolekcje wspólnotowe dla małżeństw DK HH na temat: Wpływ zranień duchowych i emocjonalnych w domu rodzinnym na relację w małżeństwie. Odnaleźć własną tożsamość (rekolekcje dla małżeństw).
W dniach 25 -28.05.2017 w ośrodku Caritasu Schloss Dreilützow odbyły się po raz kolejny nasze rekolekcje wspólnotowe. Tym razem zagłębialiśmy się w trudny temat: „Wpływ zranień duchowych i emocjonalnych w domu rodzinnym na relację w małżeństwie. Odnaleźć własną tożsamość“. Po raz pierwszy równocześnie do programu dla małżeństw, swoje rekolekcje ewangelizacyjne przeżywały nasze dzieci powyżej 10 lat i młodzież. Młodsze dzieci mogły bawić się beztrosko lepiąc z masy solnej, uaktywniając się sportowo, puszczając bańki mydlane, konstruując modele geometryczne z namoczonego grochu i wykałaczek itp.
Naszymi gośćmi byli Ks. Krzysztof Grzemski z parafii Brata Alberta w Gdańsku, oraz trzy małżeństwa z Domowego Kościoła z Diecezji Gdańskiej: Agata i Jarek Niewińscy, Iza i Wojciech Kohnke, Ola i Tomek Matysiak (Ola jest psychoterapeutką chrześcijańską). Rekolekcje dla młodzieży przeprowadził ks. Krzysztof Pasek ze swoją ekipą młodzieży z Ruchu Światło Życie z Diecezji Gdańskiej: Klaudią, Małgosią, Zuzią i Piotrkiem. Dziećmi zajęły się czule i twórczo Ewa Ekiert i Ela Sandrach, które wspomagane były przez młodzież z ekipy ks. Krzysztofa Paska i Igę z naszej wspólnoty.
Na rekolekcjach spotkało się 21 małżeństw; 19 z DK- HH i dwa małżeństwa z PMK-HH, które jeszcze w trakcie trwania rekolekcji wyraziły chęć wstąpienia do naszej wspólnoty, z czego się ogromnie cieszymy. Wespół z obiema Diakoniami rekolekcyjnymi i diakonią wychowawczą było nas wszystkich 104 osoby.
Na program rekolekcji zarówno dla małżeństw, jak i młodzieży składały się: wspólna Msza św., konferencje, spotkania w małych grupach, spowiedź św. (przy której naszych księży rekolekcjonistów, wsparli dwaj księża z Lubeki: ks. Joachim Drabisz oraz ks. Proboszcz z Polskiej Misji Katolickiej w Lubece Mariusz Drwal – jeszcze raz serdeczne podziekowania na ręce obu księży), rozmowy z Księdzem, z terapeutką i innymi osobami z Diakonii rekolekcyjnej, modlitwa liturgią godzin, modlitwa osobista, modlitwa wstawiennicza i modlitwa uwielbienia. Konferencje i spotkania w małych grupach dla młodzieży przeplatały się różnorakimi zabawami integracyjnymi oraz filmami ewangelizacyjnymi. Cały ten czas dodatkowo postaraliśmy się urozmaicić dzieciom i młodzieży projektami poprowadzonymi przez pracowników zamku Dreilützow: filcowanie, zabawa terenowa po parku zamkowym oraz przejażdżka traktorem i rozpoznawanie ptaków.
W niedzielne przedpołudnie przyszedł czas świadectw. Był to wzruszający i błogosławiony czas, kiedy mogliśmy usłyszeć wypowiedzi osób z naszej wspólnoty, jak to podczas trwania tych rekolekcji Pan Jezus dotykał ich serc i ukazywał prawdę o nich samych wyzwalając w ten sposób z głęboko zakamuflowanych zranień. Ja również dałam krótkie świadectwo, świadectwo ogromnej wdzięczności za to, w jak cudowny sposób Duch święty prowadził nas przez cały czas przygotowań i organizacji tych rekolekcji, jak niesamowicie zatroszczył się o wszystko, zsyłając nam tak wspaniałych ludzi, którzy zgodzili się przyjechać do nas i podzielić się z nami swoim doświadczeniem wiary, ale też doświadczeniem trudności w relacjach małżenskich, czy w kapłaństwie i cierpienia, przez które sami musieli przejść w swoim życiu, i jak poprzez uświadomienie sobie zranień z dzieciństwa, przyjrzenie się swojemu domowi rodzinnemu, jak poprzez odkrywanie pewnych mechanizmów w swoim zachowaniu, które służyły podświadomemu ukrywaniu i nie dopuszczeniu do siebie prawdy o sobie samym, ale i przez uzdrowienie duchowe i pracę nad sobą, otrzymali nowe życie w prawdzie, wolności i miłości.
Moje serce przepełnia wdzieczność za to, że nasze starsze dzieci i młodzież mogły odkrywać i doświadczać w swoim gronie działania Bożej Miłości i nieocenionej wartości wspólnoty żywego Kościoła. Roześmiane buzie naszych mniejszych dzieci nie są jeszcze zwieńczeniem mojej listy wdzieczności, choć dla wszystkich osób, na czele z Elą i Ewą, które dbały przez te cztery dni o to, żeby nasze pociechy były promienne, chętnie szły na swoje zajęcia, a rodzice mogli w spokoju przeżywać rekolekcje, odczuwam wielką wdzięczność i podziw, za ich wielkie serce, cierpliwość i kreatywność. Wdzieczni jesteśmy naszym hojnym ofiarodawcom, bez których pomocy finasowej nie moglibyśmy pokryć wszystkich kosztów związanych z tym przedsięwzięciem, nie mówiąc już o wsparciu rodzin, dla których rekolekcje te ze względów finansowych stały pod znakiem zapytania. Podziękować chcielibyśmy w tym miejscu Hamburskiej Kurii Arcybiskupiej, zwłaszcza panu Dr. Beckerowi, Konsulatowi RP w Hamburgu, ale też licznym anonimowym i nieanonimowym ofiarodawcom. Serdeczne Bóg zapłać!
I wreszcie dziękujemy naszej wspólnocie, za każde dobre słowo, za każdy uśmiech, gotowość do pomocy, konkretną pomoc, za każde otwarte serce i słowa głębokiej szczerości, za chwile dzielenia się w małych grupach, za to, że odważyliście się otworzyć i dać poznać z zupełnie innej strony, z tej najbardziej kruchej... za każde ściśnięte gardło i łzy uświadomionego żalu, bólu, bezsilności, ale też oczyszczenia i nadzieii. Za to wszystko i za jeszcze więcej badź uwielbiony Panie!
Anna i Jacek Zielińscy
para rejonowa DK-HH
