79. rocznica wybuchu II wojny światowej
W tym roku przypada 79. rocznica wybuchu II wojny światowej. W sobotę 1 września br. o godz. 16.00 odbyło się nabożeństwo żałobne na terenie byłego obozu koncentracyjnego w KZ Neuengamme. Modlitwom poświęconym pamięci ofiar wojny przewodniczył proboszcz Misji ks. kan. dr Jacek Bystron. W spotkaniu modlitewnym - obok licznie zebranych parafian - uczestniczyli m.in.: Konsul Generalny RP w Hamburgu pan Piotr Golema, przedstawiciele organizacji kombatanckich oraz organizacji niemieckich. Złożono wiązanki kwiatów pod pomnikiem pomordowanych oraz zapalono znicze.
KZ Neuengamme – niemiecki obóz koncentracyjny założony w grudniu 1938 r. w Hamburgu. Funkcjonował do maja 1945 r. Z dziejami tego obozu związana jest tragiczna historia śmierci jego więźniów na statkach "Cap Arcona" i "Thielbeck" 3 maja 1945 r. W grudniu 1938 r. SS przeniosła 100-osobowe komando zewnętrzne z KL Sachsenhausen do pustej cegielni w hamburskiej dzielnicy Neuengamme. W pierwszym okresie obóz funkcjonował jako Arbeitslager podległy KL Sachsenhausen, lecz wczesnym latem 1940 r. stał się obozem niezależnym. Zajmował powierzchnię 213.000 m².
Praca w obozie polegała na produkcji cegieł i dachówek. W tym celu więźniowie zostali zmuszeni do wykopania kanału ułatwiającego transport materiałów. Szybko wokół tego obozu rozrosły się podobozy i komanda zewnętrzne, których liczba zbliżyła się do stu. Począwszy od 1942 r., na niewolniczej pracy więźniów opierała się część produkcji zbrojeniowej. W 1944 r. fenomen ten rozwinął się na skalę masową. Latem 1944 r. do obozu trafiła duża liczba więźniarek z KL Auschwitz, zostały one rozesłane do wielu podobozów w północnych Niemczech.
Wiosną 1945 r. część obozu została przekazana do dyspozycji Szwedzkiego Czerwonego Krzyża. W ramach akcji humanitarnej „białe autobusy” gromadzono tam więźniów, których uwolnienie udało się wynegocjować przed ich dalszym transportem do Szwecji.
18.04.1945 r. rozpoczęto ewakuację obozu przez wyprowadzenie więźniów na „marsze śmierci”. Podczas tych ewakuacji wiele tysięcy więźniów zginęło. Więźniów zamknięto na statkach SS Cap Arcona (ok. 4500), SS Thiebleck (ok. 2800) i SS Athen (ok. 2000), które wyprowadzono na redę portu w Lubece. Statki zostały dostrzeżone przez samoloty Royal Air Force i zatopione wraz z ok. 8300 więźniami: z Cap Arcony ocalało około 350, z Thieblecka ok. 50, z Athen wszystkich 1998 umieszczonych więźniów. Dnia 4.05.1945 r. pusty obóz został wyzwolony przez wojska brytyjskie.
W obozie i podobozach znalazło się w sumie ok. 106 000 więźniów. Śmiertelność była bardzo wysoka (w wyniku zarówno niedożywienia, znęcania się i katowania, chorób, zimna, egzekucji) i wyniosła ok. 55 000 osób. Wśród więźniów byli obywatele wielu krajów: sowieccy jeńcy wojenni (34.350), Polacy (16.900), Francuzi (11.500), Niemcy (9.200), Duńczycy (6.950), Belgowie (4.800). Dla III Rzeszy byli oni jednak przede wszystkim Żydami, członkami ruchu oporu, polską inteligencją, lecz również komunistami, homoseksualistami, Romami i Sinti.
