„Być misjonarzami kultury przymierza”
Już po raz ósmy Rodziny Szensztackie z naszej Misji uczestniczyły w czuwaniu modlitewnym na Jasnej Górze (30 – 31 marca). Do Królowej Polski zjechały się wspólnoty z każdego zakątka naszej Ojczyzny, z Białorusi i z Niemiec. Gościem tegorocznej pielgrzymki był o. Eduardo Aguirre, postulator procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego o. Josefa Kentenicha, założyciela naszego Ruchu, o którym o. Arkadiusz Sosna – Krajowy Duszpasterz Ruchu Szensztackiego powiedział: „Obecność o. Aguirre to świadectwo naszej jedności z Ojcem Świętym i pragnienia odnowienia charyzmatu”.
W rozważaniach Apelu Jasnogórskiego o. Arkadiusz modlił się tymi słowami: „Czuwamy przy Tobie Maryjo, bo kochamy Ciebie i Kościół Twego Syna. Pragniemy, Maryjo, być misjonarzami kultury przymierza”. Później wyjaśnił czym jest owo przymierze: „Przymierze, to podstawowa prawda naszej chrześcijańskiej wiary, która w Szensztat jest szczególnie pielęgnowana, ponieważ należy do naszego charyzmatu. Czerpiąc z niego siłę możemy również obdarzać tą siłą innych, tą życiową siłą, którą jest miłość, obietnica i przebaczenia. Nasze przymierze miłości z Bogiem i z Matką Bożą jest na tyle prawdziwe, na ile dzieli się miłością z innymi. Przymierze pozwala budować i zachowywać jedność, wzajemne zrozumienie, zaufanie i pomoc oraz respekt dla drugiej osoby. Objawia się również we wzajemnej modlitwie, gotowości do ofiary z siebie na wzór Maryi, przezwyciężenie indywidualizmu i egoizmu, wzajemnej odpowiedzialności na życiowej drodze”. Rozważanie zakończył prośbą : „Maryjo prosimy, daj nam siły do tworzenia w świecie kultury przymierza”.
Mszy o północy przewodniczył ks. bp. Paweł Cieślak - Protektor Ruchu Szensztackiego, biskup senior diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Czuwanie, po odśpiewanych Gorzkich Żalach, zakończyło się błogosławieństwem ok. godz. 4 nad ranem.
Zanim jednak dojechaliśmy na Ogólnopolskie Spotkanie Rodzin Szensztackich na Jasnej Górze, postanowiliśmy odwiedzić kilka wyjątkowych miejsc rozsianych na mapie naszej Ojczyzny. I Tak po całonocnej podróży zatrzymaliśmy się w Gietrzwałdzie, gdzie od 27 czerwca do 16 września 1877 roku Justynie Szafryńskiej i Barbarze Samulowskiej ukazywała się Matka Boża. „Piękna Pani”, jak opisywały Maryję dziewczynki, przedstawiła się jako: Niepokalanie Poczęta (tak jak w Lurdes) i co warte podkreślenia, przemawiała do wizjonerek w języku polskim. Po Mszy św. i zaczerpnięciu wody z cudownego źródełka ruszyliśmy do Stoczka Klasztornego, gdzie był przetrzymywany Prymas Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński (przed laty to miejsce odwiedził także założyciel naszego Ruchu – o. Kentenich). Na nocleg zatrzymaliśmy się przy kolejnym sanktuarium, znajdującym się na pograniczu Warmii i Mazur (ale już na Mazurach), zwanym Częstochową Północy – w św. Lipce. Wieczór upłynął nam na wspólnej modlitwie, wysłuchaniu koncertu organowego, zwiedzeniu sanktuarium i ognisku, przy którym mogliśmy (jak za dawnych lat) upiec kiełbaski i pośpiewać piosnki biesiadne.
Nazajutrz zajechaliśmy do Sokółki na Podlasiu. Miejsce to zasłynęło, gdy 12 października 2008 roku dokonał się tam cud eucharystyczny. Na Hostii zauważono czerwoną plamę. Po wnikliwych badaniach naukowcy stwierdzili, że to fragment mięśnia sercowego w chwili agonii. Na własne oczy mogliśmy zobaczyć i modlić się przed Sercem Jezusowym.
Kolejnym przystankiem była, a właściwie miała być świątynia Opatrzności Bożej na warszawskim Wilanowie. Niestety spóźniliśmy się nieco i tę monumentalną świątynię zobaczyliśmy tylko z zewnątrz.
Po zakończonym czuwaniu modlitewnym na Jasnej Górze ruszyliśmy w stronę Hamburga. Zatrzymaliśmy się jednak po drodze w Kaliszu, gdzie znajduje się Narodowe Sanktuarium św. Józefa. Tam uczestniczyliśmy we Mszy św., odmówiliśmy litanię do Świętego, zawierzając jego opiece całą naszą Misję i zeszliśmy do podziemi kościoła, gdzie znajduje się kaplica męczenników i miejsce pamięci zesłanych do KL Dachau.
Tuż przed północą, 31 marca, szczęśliwie powróciliśmy do Hamburga.
Nocne czuwanie Ruchu Rodzin Szenstackich
