Duchowa adopcja kleryka i siostry zakonnej

Wspólnota "Źródło Życia" organizuje duchową adopcję kleryka i modlitwę o powołania kapłańskie i zakonne. Od niedzieli będzie można przy wyjściu z kościoła odebrać obrazki z imieniem i nazwiskiem kleryka, za którego do pierwszej niedzieli adwentu wystarczy odmówić raz dziennie dowolną modlitwę. Za wszystkie osoby, które podejmą się tego dzieła zostanie odprawiona Msza św., która odbędzie się dnia 2 grudnia 2021 r. o godz. 19.00 w kościele św. Józefa.

Ostatnim razem Ks. Rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie wysłał takie podziękowanie dla osób, które podjęły się tego dzieła: 

„Bardzo dziękuję za pamięć o naszym seminarium. W imieniu całej wspólnoty seminaryjnej dziękuję za modlitwę, jaką wspólnota Źródło Życia otoczy nasze seminarium i poszczególnych kleryków. Proszę przekazać od naszej wspólnoty seminaryjnej wyrazy wdzięczności i serdeczne pozdrowienia wraz z darem modlitwy”. 

Z wyrazami szacunku

ks. Wojciech Pikor 

Rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie

Wyższe Seminarium Duchowe w Pelplinie

- Lata 1651-1676 w Chełmnie (od 1653 w Chełmży) 

Fundatorem seminarium chełmińskiego był biskup Andrzej Leszczyński, kanclerz koronny i późniejszy prymas. Erygował on je dekretem z dnia 13 września 1651 r. w Chełmnie nad Wisłą. Zastrzeżono, że należy przyjmować jedynie chłopców z prawowitego małżeństwa, mających skończony 16. rok życia, umiejących czytać i pisać oraz rokujących nadzieję trwania w powołaniu kapłańskim.  

- Lata 1676-1829 

Nowy okres w dziejach seminarium zaczął się za bpa Jana Małachowskiego. On to powierzył kierownictwo nad nim kapłanom ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy dnia 8 styczna 1677 r. Nowi zarządcy z wielkim zapałem i gorliwością zabrali się do pracy. W ciągu następnych 22 lat wyświęcono 170 dobrze przygotowanych kapłanów. W roku 1815, wskutek wojen napoleońskich i sekularyzacji zakonników-wykładowców, seminarium działało w ograniczonych możliwościach. 

- Lata 1829-1992 

Kolejnym ważnym wydarzeniem dla seminarium było wydanie w roku 1821 przez papieża Piusa VII bulli „De salute animarum”, reorganizującą struktury terytorialne Kościoła w Prusach po wojnach napoleońskich. W związku z tym dokumentem w 1829 r. zostało ono przeniesione z Chełmna do Pelplina. 

Uczelnia została ulokowana w zabudowaniach pocysterskich, sąsiadujących z przepiękną, gotycką świątynią zamienioną na katedrę. Bp Ignacy Mathy (1824-1832) zorganizował pelplińską szkołę i utworzył bibliotekę. W XIX w. seminarium raz było zmuszone przerwać swoją działalność – było to w okresie Kulturkampfu w latach 1876-1887. Po jedenastu latach przerwy, dzięki staraniom bpa Leona Rednera, zaczyna ono znowu normalnie funkcjonować. Dynamiczny rozwój uczelni przerwał wybuch II wojny światowej. Wtedy to zostało ono zmuszone do zawieszenia swojej pracy po raz drugi – tym razem na 6 lat. Bolesną datą dla Pelplina stał się 20 X 1939, kiedy to hitlerowcy zamordowali prawie wszystkich pelplińskich wykładowców. Przeżyli jedynie księża F. Sawicki, A. Karczyński, A. Liedtke i F. Manthey. 

- Lata od 1992 

W 1992 Jan Paweł II bullą „Totus Tuus Poloniae Populus” dokonał reorganizacji terytorialnej Kościoła w Polsce. Powstała wówczas diecezja pelplińska z seminarium w Pelplinie. Biskupem pelplińskim został sufragan chełmiński – Jan Bernard Szlaga. Od 2019 roku rektorem seminarium jest ks. kan. dr Tomasz Huzarek. 

Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi  

Początki Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi sięgają drugiej połowy XIX wieku. Grupa kobiet we Włocławku, zrzeszona wokół krawieckiej spółki zawodowej pod przewodnictwem Franciszki Rakowskiej, postanowiła prowadzić życie wspólne oparte na radach ewangelicznych. Ze względu na represje ze strony zaborców, działały one nieoficjalnie, w ramach bractwa różańcowego przy włocławskim klasztorze ojców franciszkanów. Rolę kierownika, spowiednika i rekolekcjonisty pełnił o. Ksawery Sforski. Zatwierdzenie zrzeszenia pod nazwą: Stowarzyszenie Kobiet Wspólnej Pracy Rzymsko-Katolickiego wyznania w mieście Włocławku, miało miejsce 31 grudnia 1910 roku. W 1911 r. Po śmierci o. Sforskiego, od 1911 roku opiekę duchową przejął ks. Wojciech Owczarek, a po śmierci Franciszki Rakowskiej objął on pełne kierownictwo nad wspólnotą. Nakreślił podstawy duchowości, nadał kierunek działania i zadbał o stworzenie struktury organizacyjnej przyszłego zgromadzenia. Siostry podejmują prace apostolskie w duszpasterstwie parafialnym i w instytucjach kościelnych: biurach, wydawnictwach, archiwach, bibliotekach, kancelariach, jako zakrystianki i organistki, a także wykonują hafty liturgiczne, zajmują się domem i ogrodem. W ramach dzieł dobroczynnych siostry pracują w domu opieki, szpitalach, świetlicach, z osobami starszymi, służą poczętemu życiu przez duchową adopcję dziecka poczętego i czuwanie nad "Oknem życia". Przy Zgromadzeniu istnieje Dzieło Duchowej Pomocy Powołaniom, zrzeszające osoby, które modlitwą i duchową ofiarą wspierają siostry i powołania do służby Bożej w Kościele. Jesteśmy Zgromadzeniem apostolskim, habitowym, o ślubach publicznych i na prawie papieskim.