Wypoczynek połączony z pielgrzymowaniem. Młodzież naszej Misji na wypoczynku wakacyjnym w Hiszpanii
W dniach 17-26 lipca 49-osobowa grupa młodzieży z naszej Misji, wraz z ks. Damianem i s. Agnieszką, udała się na wakacyjny wypoczynek do Hiszpanii, w okolice Barcelony, a przy okazji odwiedzając najbardziej znane sanktuaria i miejsca kultu Maryjnego Europy.
Pierwszym przystankiem na trasie wyprawy było miasteczko w południowo-zachodniej Francji, u podnóża Pirenejów, nad rzeką Gave de Pau, w regionie Midi-Pyrénées, w departamencie Hautes-Pyrénées, Lourdes. Jest to największy we Francji i jeden z największych na świecie ośrodków kultu maryjnego i cel pielgrzymek, odwiedzany rocznie przez 6 mln osób z całego świata, gdzie również do tej liczby odwiedzających osób można już doliczyć również grupę młodzieży z naszej Misji. To właśnie tu 11 lutego 1858 roku przy jaskini Massabielle 14-letniej Bernadecie Soubirous objawiła się Matka Boża. W tym właśnie miejscu w roku 1874 wzniesiono statuę Madonny z Lourdes, a potem piękną neogotycką bazylikę. Sama Bernadetta Soubirous wstąpiła w 1866 roku do klasztoru Nevers, a w 1933 roku została kanonizowana. Matka Boża w Lourdes czczona jest jako Uzdrowienie chorych.
Dla odwiedzających Lourdes przygotowanych jest wiele przeżyć duchowych. Każdego wieczoru o godz. 21.00 odbywa się tutaj, od kwietnia do października, uroczysta procesja światła z modlitwą Różańcową na ustach, w której bierze udział dziesiątki tysięcy pielgrzymów, w tym również ludzi na wózkach inwalidzkich, idących o kulach, czy wiezionych na łóżkach szpitalnych. Procesja wyrusza spod Groty, za figurą Niepokalanej, niesioną przez pielgrzymów, i kończy się przed Bazyliką Różańcową. Udział w tej procesji wyciska ogromne piętno na biorących w niej udział, nie sposób tego wydarzenia łatwo zapomnieć. Podczas wizyty w Lourdes nasza młodzież miała również okazję, by w trakcie procesji światła poprowadzić modlitwę dziesiątką Różańca świętego w języku polskim. Kolejnym naszym przeżyciem duchowym była Msza św. w Grocie Objawień. Kosztowało to wszystkich trochę wysiłku i potrzeba było mobilizacji, ponieważ Msza św. była odprawiona o świcie, o godz. 6.00. Podczas Mszy św. modliliśmy się za nasze rodziny, za wszystkich chorych, a szczególnie za Księ, naszą koleżankę z Hamburga, u której wykryto tydzień wcześniej nowotwór. Msza św. w tym miejscu była ogromnym przeżyciem duchowm, tym bardziej, iż uczestniczyła w niej tylko nasza grupa. W Lourdes na swoich praktykach wakacyjnych przebywali klerycy z bydgoskiego Seminarium Duchownego, którzy nas oprowadzili i opowiedzieli historię Sanktuarium. Po śniadaniu mieliśmy okazję zwiedzić całe miasteczko, jadąc kolejką, którą zasponsorowali nam rodzice z komitetu rodzicielskiego Szkoły Sobotniej. Po zakupach licznych dewocjonaliów ruszyliśmy w dalszą drogę. Naszym celem była miejscowość Calella, położona ok. 20 km od Barcelony. Tam właśnie nad brzegiem Morza Śródziemnego odpoczywaliśmy kilka dni. Nasz wypoczynek nie był tylko bierny.
W czasie naszego pobytu za cel postwailiśmy sobie zwiedzić również Barcelonę. Naszą podróż rozpoczęliśmy od wizyty w klasztorze Montserrat. Ów klasztor benedyktyński, położony jest w masywie górskim Montserrat w Katalonii, a usytuowany na osobliwych formacjach skalnych, nad doliną rzeki Llobregat, 40 km na północny zachód od Barcelony. Montserrat (1236 m n.p.m.) znaczy „przepiłowana góra”. Jej fantazyjne pofałdowania są efektem działań aniołów-rzeźbiarzy, którzy używając złotej piły, przygotowali w tym miejscu dom dla Matki Bożej z Dzieciątkiem. Pobożność ludowa utrzymuje, że ok. 50 roku po narodzeniu Chrystusa na górę przybył św. Piotr i pozostawił w grocie-pustelni figurkę Matki Boskiej, wyrzeźbioną w drewnie przez św. Łukasza. W 880 roku cudowna figurka została odnaleziona, jak później nazwano to miejsce, w Santa Cova. Wkrótce na Montserrat ludzie z okolic zbudowali kaplicę, a w 976 roku benedyktyni wznieśli klasztor. Zakonnicy nie ukrywali, że za sprawą figurki, Matka Boska czyni niezliczone cuda, tak że do Madonny z Montserrat zaczęli pielgrzymować wierni. Muzeum klasztorne prezentuje interesującą kolekcję skarbów starożytnego Egiptu, m.in. dobrze zachowaną mumię a także galerię malarstwa i rzeźby szczycą się dziełami S. Rusinola, I. Nonella, R. Casasa, J. Miro, S. Dalego i P. Picassa, jak również Caravaggia, E. Degasa, C. Moneta, A. Sisleya, El Greca i Tiepola. Jednak to nie perły malarstwa europejskiego przyciągają tutaj przybyszów, a „Czarnulka” – La Moreneta – z Montserrat. Łaskami słynąca Matka Boża z Dzieciątkiem oczekuje dziś wiernych w renesansowej bazylice, w niszy nad ołtarzem głównym.
Pierwszym miejscem na naszej drodze przez Barcelonę był stadion znanej drużyny piłkarskiej FC Barcelona. Jednak ze zwględu na bardzo długie kolejki byśmy musieli poświęcić temu miejscu cały dzień, dlatego postanwiliśmy ruszyć w dalszą trasę. Dotarliśmy w końcu do zaczarowanego miejsca, jakim był Park Güell. Jest to duży ogród z elementami architektonicznymi w północno-centralnej części miasta. Zaprojektowany został przez katalońskiego architekta Antonio Gaudiego na życzenie jego przyjaciela Eusebio Güella, przemysłowca barcelońskiego, który – zauroczony angielskimi „miastami-ogrodami” – owo przedsięwzięcie sfinansował. Projekt w założeniu był osiedlem dla bogatej burżuazji. Prace trwały w latch 1900-1914. Projektu tego Gaudi nigdy nie ukończył. W 1922 roku władze Barcelony wykupiły teren i przekształciły go w park miejski. W 1969 roku wpisano park na listę narodowych dóbr kultury, a od 1984 roku obiekt znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Barcelona to miasto Gaudiego, chyba jednego z najsłynniejszych , a na pewno najbardziej uzdolnionych, architektów XX wieku. Jego dzieł w Barcelonie jest mnóstwo, prawie na każdej ulicy. Jednak najsłynniejszym jego dziełem, którego budowa jeszcze nadal trwa, jest bazylika Sagrada Familia. Bazylika św. Rodziny uważana jest za główne osiągnięcie życiowe jej projektanta Antonio Gaudiego. W założeniu architekta sama konstrukcja budowli miała przypominać jeden, wielki organizm. Budowę kościoła rozpoczęto w 1882 roku. Początkowo jej projekt zlecono innemu architektowi, ale ten wszedł w konflikt ze stowarzyszeniem finansującym budowę świątyni. Wówczas zlecenie na budowę otrzymał Gaudi, który całkowicie zmienił projekt, nadając mu własny styl. Przez następne cztery dekady pracował intensywnie nad konstrukcją, poświęcając jej całkowicie ostatnich 15 lat życia. Podczas prac nieustannie dostosowywał i zmieniał pierwotne założenia. Wieże kościoła ukończono w 1920 roku. Sześć lat później architekt niestety zginął, wpadając pod przejeżdżający tramwaj, pozostawiając tylko jedną z trzech zaprojektowanych fasad. Z powodu organicznej formy budowli oraz niepowtarzalności detali architektonicznych, tak jak w naturze – żaden z nich nie jest identyczny i musi być osobno rzeźbiony, do dziś nie zdołano jej ukończyć, ponieważ projekty świątyni pozostawione przez architekta zostały zniszczone w czasie hiszpańskiej wojny domowej przez katalońskich anarchistów. Z powodu kłopotów finansowych i ogromu prac, ponieważ jej twórcy próbują naśladować idee mistrza Gaudiego, Sagrada Familia nie zostanie ukończona wcześniej niż ok. 2025 roku. Pomimo wszystko jest to dzieło, które porusza wyobraźnię i wzbudza ogromny podziw wśród zwiedzających i oglądających je. Na koniec upalnego dnia mogliśmy zobaczyć barceloński port i przejść się jedną z najbardziej znanych ulic handlowych tego katalońskiego miasta, by udać się jescze na dalszy wypoczynek do Calella.
Udając się w drogę powrotną do Hamburga, nawiedziliśmy jeszcze Saktuarium Matki Bożej w La Salette. Matka Boża ukazała się tam jeden jedyny raz, dnia 19 września 1846 roku dwojgu pastuszkom: 15-letniej Melanii Calvat i 11-letniemu Maksyminowi Giraud na górze wznoszącej się nad La Salette, w Alpach wysokich we Francji. Według relacji dzieci była to kobieta o niezwykłej piękności siedząca wewnątrz jasnej kuli. Początkowo miała zakrytą dłońmi twarz, a łokcie oparła na kolanach i płakała. Na jej piersiach widniał krzyż z Jezusem Chrystusem z zawieszonymi na nim narzędziami męki: młotkiem i obcęgami. Z krzyża promieniowała niezwykła jasność otaczająca Maryję, Piękną Panią, jak ją nazywały dzieci. Objawienie Maryi w La Salette miało na celu obudzić wiernych, zburzyć obojętność, pewność siebie i doprowadzić do oparcia życia na Jezusie Chrystusie. Słowa Orędzia obnażają nieposłuszeństwo wobec Boga, lekceważenie Kościoła i sakramentów, zapraszają do odnowy modlitwy i świadectwa wobec innych ludzi. Na miejscu objawienia (ok. 1750 m n.p.m.) wytrysnęło źródło. Płynie ono od dnia objawienia bez przerwy, aż do dnia dzisiejszego. Po 19 września 1846 roku Melania, a później Maksymin, któremu pomagał nawrócony ojciec, ustawili krzyże, aby zaznaczyć miejsce objawienia. Na wiosnę pielgrzymi ustawili 14 tradycyjnych stacji drogi krzyżowej, wytyczając drogę, którą przeszła Piękna Pani po zakończeniu rozmowy z dziećmi. Droga ta, przypominająca kształtem literę "S", istnieje do dzisiaj i znajduje się w okolicach źródła. Kończy się ona figurą przedstawiającą Maryję wznoszącą się do nieba, z twarzą skierowaną w stronę Rzymu, dla podkreślenia jedności z Kościołem. W czasie wieczornego nabożeństwa nasza grupa miała okazję iść tą drogą, którą w czasie objawienia wskazała Maryja. Położenie i okolica La Salett zapierają serce. Trzeba po prostu tam samemu być, by doświadczyć obecności Boga w ciszy i wśród pięknych alpejskich szczytów.
Po długiej i męczącej drodze, bo korki na autostradach i nas nie oszczędzały, szczęśliwie dotarliśmy do Hamburga, choć niektórzy z nas zakończyli tę podróż wizytą u lekarza, ale dzięki łasce Bożej wszystko dobrze się skończyło i możemy sami zaświadczyć, że media mówiąc o nowych chorobach, bardzo często sieją panikę i strach wśród ludzi. Trzeba już zatem myśleć o nowej podróży... Tylko gdzie?
Procesja światła w Lourdes
Pobierz archiwum samorozpakowujące ze wszystkimi zdjęciami grupowymi (ok. 14 MB)
