Triduum Paschalne w naszej Misji

Trzy dni przed Niedzielą Wielkanocną Kościół obchodzi uroczyste Triduum Paschalne, w czasie którego wspomina mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego. Ostania Wieczerza, którą Jezus spożywał z apostołami, była tradycyjną ucztą paschalną, przypominającą wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej. Jednak Chrystus nadał tej uczcie nowy sens. Mówiąc, że spożywany chleb jest Jego Ciałem, a wino Krwią, ustanowił Eucharystię. Równocześnie, nakazał apostołom: „To czyńcie na Moją pamiątkę". W tym dniu parafianie złożyli na mszy św. naszym kapłanom serdeczne życzenia i obdarowali ich kwiatami.

Wielki Piątek to dzień Krzyża. Po południu odprawiana jest niepowtarzalna wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej. Czyta się opis męki Jezusa według św. Jana. W tym roku została ona wyśpiewana z podziałem na role przez ks. Damiana Lewińskiego, kl. Piotra Brud i p. Tomasza Harkota oraz towarzyszący im chór parafialny. Kazanie do wiernych wygłosił o. Sławomir Dworek ze Zgromadzenia Ojców Oblatów. Tego dnia nie sprawuje się Eucharystii. Liturgia Męki Pańskiej koncentruje się na adoracji krzyża. Celebrans stopniowo odsłania ramiona Krzyża i śpiewa trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokłonem". Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem.
Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Na tronie umieszczonym przy Grobie wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem - symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa. Grób został wykonany przez naszego parafianina p. Rafała Sienkiewicza.

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych. Wielkanoc zaczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Rozpoczyna ją liturgia światła. Na zewnątrz kościoła kapłan święci ogień, od którego następnie zapala się Paschał, który symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Na paschale kapłan żłobi znak krzyża, wypowiadając słowa: "Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen". Umieszcza się tam również pięć ozdobnych czerwonych gwoździ, symbolizujących rany Chrystusa oraz aktualną datę. Celebrans z zapalonym paschałem wchodzi procesyjnie do świątyni śpiewając wezwanie: „Światło Chrystusa”. Symbolikę światła wyjaśnia śpiewane orędzie wielkanocne – „Exultet”, który zaczyna się od słów: „Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!" W czasie rozbudowanej liturgii czytań zabrzmiało radosne „Chwała na wysokości Bogu...” Kazanie do naszych wiernych wygłosił o. Sławomir Dworek OMI. Celebrans dokonał poświęcenia wody, która przez cały rok będzie służyła przede wszystkim do chrztu.
Wigilię Paschalną zakończyło uroczyste błogosławieństwo i słowa rozesłania z radosną aklamacją „Alleluja”.

Wielkanoc jest pierwszym i najważniejszym świętem chrześcijańskim. Apostołowie świętowali tylko Wielkanoc i każdą niedzielę, która jest właśnie pamiątką Nocy Paschalnej. Dopiero z upływem wieków zaczęły pojawiać się inne święta i okresy przygotowania aż ukształtował się obecny rok liturgiczny.