Światowe Dni Młodzieży 2019 w Panamie

W dniach 22-27 stycznia 2019 r. odbyły się w Panamie 34. Światowe Dni Młodzieży – spotkanie młodych katolików z papieżem Franciszkiem. W tym niecodziennym wydarzeniu wzięli udział również przedstawiciele młodzieży z naszej hamburskiej Misji - Wiktoria Gościniak i Katarzyna Bilakiewicz, które udały się do Panamy z opiekunem ks. Robertem Kierbicem oraz grupą młodzieży z diecezji pelplińskiej. Oto ich relacja z wyjazdu.

Naszą pielgrzymkę na ŚDM Panama rozpoczęliśmy 14 stycznia od wieczornej Mszy Świętej w Kaplicy na lotnisku Chopina w Warszawie. Tuż po zakończeniu się Mszy można było zauważyć coraz liczniej napływających pielgrzymów. O godzinie 19 nastąpiła nasza odprawa i przydział biletów, a po 2 godzinach oczekiwania mogliśmy zawitać na pokładzie samolotu. Po 12 h lotu Panama przywitała nas radosnymi okrzykami i transparentami a i słońce promiennie się do nas uśmiechało bo termometr o 7 rano wskazywał już 26 stopni.

Po krótkim (tylko 4h)oczekiwaniu na nasz bus o godzinie 13 dotarliśmy do Colon, miasta które nas gościło w pierwszym tygodniu ŚDM. Dekanat Colon przyjmował około 1500 polskich pielgrzymów a nas niezwykle gorąco i z entuzjastycznymi okrzykami powitali parafianie jak i goście z parafii św. Judy Tadeusza. Parafia ta już od piątku przyjmowała swoich pielgrzymów wobec czego mieliśmy możliwość poznania młodych ludzi m.in. z Hondurasu, Meksyku, Urugwaju czy Kolumbii. Każdy z nas został przydzielony do rodzin goszczących, które bardzo ciepło nas przyjęły i potraktowały jak krewniaków. Codzienne obcowanie z Panamczykami było niesamowitą okazją do poznania ich życia i zwyczajów a zwłaszcza kuchni. Oczywiście wszechobecne są w ich menu banany ale przede wszystkim smażone czy gotowane, można je zrywać wprost z ogrodowych drzew a smakiem przypominają nasze ziemniaki. Jedliśmy również kurczaka z ryżem, spaghetti oraz smażoną rybę czy jajecznicę. Piliśmy najczęściej w dużych ilościach wodę ale również zakwas na słodko czy wodę Kokosową wprost z kokosa oraz ich specjalność herbatkę z cynamonem. Co najbardziej rzuca się w oczy to, to że są to ludzie bardzo pogodni i chętni do rozmów, ciekawi innych oraz mają też „luźne” podejście do czasu i pozornie mogłoby się wydawać że nie zdążymy ale zawsze byliśmy o właściwej porze aby uczestniczyć w poszczególnych wydarzeniach z Parafii. Szczególnym czasem dla nas była możliwość uczestnictwa w codziennej wspólnej Mszy Świętej, która jest jakże inna od naszej pod względem ekspresji emocji. Panamska Msza tańczy i śpiewa, wręcz buja się w rytm muzyki. Każdy nasz dzień był pełen spotkań z ludźmi z innych krajów, podczas których można było nawiązać niezwykłe przyjaźnie, powymieniać się drobnymi upominkami czy też zatańczyć tradycyjne tańce z Panamy jaki z innych krajów goszczących.

W Poniedziałkowy poranek żegnając się z rodzinami wiedzieliśmy ze już wielkimi krokami zbliżamy się do kulminacyjnych wydarzeń SDM a mianowicie spotkanie z Papieżem Franciszkiem. Nasz cel był jasny: Panama City. Tu również zostaliśmy bardzo gorąco przywitani i szybko zaopiekowały się nami nasze nowe rodziny. Otrzymaliśmy również plecak tegorocznych SDM wraz z kartą przejazdową(MetroBus), bonami jedzeniowymi, chustą, opaska na rękę, pięknym różańcem oraz bidonem na wodę. Dzięki karcie MetroBus swobodnie korzystaliśmy z komunikacji miejskiej Panamy a mianowicie z dwóch linii metra i niezliczonych autobusów. Dla osób  nie znoszących tłoków i szukających oszczędności czasu zawsze do dyspozycji pozostawały wszechobecne żółte taksówki. Zwiedzaliśmy Panamę oczarowani jej pięknem, nowoczesnością i różnorodnością. Stara część miasta pięknie odrestaurowana przyciągała okiem i wskazywała że ma swoje początki w kolonizacji hiszpańskiej. Jej gościem był również Papież Franciszek, jego mieszkanie znajdowało się niedaleko domu prezydenta. Można zobaczyć tu piękne konstrukcje wieżowców a u ich stóp biedne dzielnice zwane slamsami, usługi fryzjerskie wprost na chodniku i specjał ulic panamskich lody ciosane z ogromnej kostki lodu z dodatkiem trzech soków i polewy.

Wracając z poszczególnych punktów naszego programu, takich jak wspólna Droga Krzyżowa mogliśmy chłonąć atmosferę przyjaźni i ciekawości i otwartości ze wszystkich stron oraz otrzymywaliśmy niezwykle pomocną dłoń w chwilach zgubienia drogi powrotnej na nocleg. Najczęściej w autobusach, można było usłyszeć śpiewy w wielu językach a wręcz konkursy kto głośniej zaśpiewa. Bardzo mile wspominamy też przejazd gdzie śpiewaliśmy Barkę w trzech językach.

W ten wyczekiwany dzień, czyli sobotnie nocne czuwanie wybraliśmy się już wcześniej aby zająć jak najlepsze miejsca w sektorze. Wraz z nami wędrowali też członkowie rodzin goszczących a na miejscu odnaleźli nas nasi przyjaciele z Colon. W takiej pielgrzymkowej dużej rodzinie wspólnie przeżyliśmy nocne czuwanie. Słońce choć ostre nie obniżało entuzjazmu towarzyszącego oczekiwaniu na niedzielną Mszę Świętą. Były tańce i śpiewy, zdjęcia wspólne i selfi.

Morze ludzi, usta pełne śpiewu i gorące serca powitały Papieża. Choć nie mieliśmy możliwości uściśnięcia sobie dłoni to jednak Papież przejeżdżając autem poprzez poszczególne sektory bardo ciepło nas witał machając energicznie dłonią.

Ojciec Święty mówił do nas że „Pan i jego misja nie są międzyczasem w naszym życiu i czymś ulotnym: są naszym życiem” oraz podkreślił z mocą, że „młodzi nie są przyszłością, ale Bożym teraz ”. Będąc tam na tym polu, zalanym falą młodych ludzi niekiedy tylko duchem, można było odczuć żywą obecność Ducha Bożego pośród nas. Wraz z odlotem Ojca Świętego do Rzymu zakończył się 34. Światowy Dzień Młodych lecz nasza grupa miała jeszcze do dyspozycji trzy dni na wypoczynek. Wykorzystaliśmy je w pełni na zwiedzanie Kanału Panamskiego, licznych parków oraz na wspólną wyprawę na piaszczystą plażę, gdzie mogliśmy zanurzyć się w błękit wody, poszukać pięknych muszelek niekiedy z rezydentem oraz zasmakować w owocach morza. Z nie skrywaną niechęcią żegnaliśmy Panamę i nasze cudowne rodziny. Były wymiany telefonów i adresów i zapewnienia że będziemy pamiętać o nich.

Chłodny czwartkowy poranek, 31 stycznia powitał nas na lotnisku w Warszawie. W głowach zostały wspomnienia a w sercach nowe przyjaźnie a niekiedy i miłości, a nasze skrzynki pękają od zapytań: co u was? Oni o nas pamiętają i już za nami tęsknią.....bo jak nie tęsknić za rodziną?

 Katarzyna Bilakiewicz